غم نامه

اصل ١٩ قانون اساسى ما اشعار مى دارد: «مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و …» مگر مردم آذربايجان شرقى و غربى، كردستان و زنجان جزو مردم ايران حساب نمى شوند كه صدا و سيماى ميلى جمهورى اسلامى از بازتاب چنين خبرى سر باز مى زند؟ مگر كسانيكه بر اثر سيل جان خود را از دست داده اند، غير از فرزندان اين خاك و مرز و بوم هستند؟ يعنى فوت ٤٠ نفر ايرانى كه مآلاً داغدار كردن ٤٠ خانواده  و تمام ايران است، از اعدام شيخ نمر باقر النمر در عربستان كم اهميت تر است كه براى او در ايران عزاى عمومى اعلام كردند و صدا و سيما بنر سياه زد؟ يا فوت اين تعداد از هم ميهنانمان كم اهميت تر از ريختن ساختمان پلاسكو است؟ تعداد جان باختگان كه تقريباً دو برابر پلاسكو است، چرا تا اين حد عملكرد ضعيف و جانبدارانه؟
آقايان مگر نمى دانيد كه مردم در اين استان ها نيز بايد تا حدود ٢ ماه ديگر پاى صندوق هاى راى انتخابات شما بيايند؟ مگر همين مردم تا ٢ ماه ديگر «ملت هميشه در صحنه» نمى شوند؟ چرا براى چنين حادثه اى نبايد دولت و بالاتر از آن حكومت حركتى كند؟ تماميت ارضى ايران را فقط مردم نبايد حفظ كنند، شما نيز به عنوان گردانندگان كشور، بايد عملكرد خود را به گونه اى كنيد كه مردم ما احساس نكنند خداى ناكرده شهروند درجه دوم هستند. اصل نهم قانون اساسى نيز بر اين وظيفه صحه گذاشته و تاكيد مى كند: «در جمهوری اسلامی ایران، آزادی و استقلال و وحدت و تمامیت اراضی کشور از یکدیگر تفکیک ناپذیرند و حفظ آنها وظیفه دولت و آحاد ملت است.» اين بى تفاوتى ها و بى عدالتى ها طبق قانون اساسى كشور ممنوع است. اگر اقوام ايرانى مورد توجه قرار نگيرند و اگر ايشان متوجه شوند كه نه فقط در زمان اخذ راى كه در هر روز از زندگيشان زير آسمان ايران، تك تك شان براى كشور مهم هستند و حكومت به ايشان اهميت مى دهد، آنگاه هيچ تجزيه طلبى نخواهد توانست جولان دهد و فكر فروپاشى كشورمان را در سر بپروراند. ايران با تمام اقوامش زيباست، مبادا كه خدشه اى به آن وارد شود. تاريخ در مورد شما قضاوت خواهد كرد و بترسيد از اينكه سرافكنده تاريخ و آيندگان باشيد. 
پاينده ايران
ياشاسين آذربايجان، بژی کردستان